minęło tyle czasu i naprawdę wielokrotnie rozmawiałam z mężem o tym. On obwinia się o to że jego brat jest taki nieporadny, ale on też chce się wyprowadzić tylko czeka na okazję uzyskania pracy w innym mieście a póki co tutaj nie chce wynajmować i komuś płacić.
reklama
Maz twierdzi, ze to TY jestes chora psychicznie ???
Dziewczyno, uciekaj.
Twoj maz ci poniza, kaze Ci sie wyprowadzic , a Ty mowisz, ze jest "wspanialy" ?
Byc moze, gdy sie wyprowadzisz , przejrzy na oczy.
Jestes teraz mama, odpowiedzialna za swoje dziecko.
Pomysl, czy chcesz, by wychowywalo sie w takiej atmosferze ?
Moze to glupi pomysl, ale skoro na swoja rodzine nie mozesz liczyc, to czy jest mozliwosc, bys Ty zamieszkala z rodzicami meza, poki sprawa mieszkania sie nie wyjasni ? Twoj spokoj jest najwazniejszy - chyba, ze u tesciow tez bys go nie miala ....
Dziewczyno, uciekaj.
Twoj maz ci poniza, kaze Ci sie wyprowadzic , a Ty mowisz, ze jest "wspanialy" ?
Byc moze, gdy sie wyprowadzisz , przejrzy na oczy.
Jestes teraz mama, odpowiedzialna za swoje dziecko.
Pomysl, czy chcesz, by wychowywalo sie w takiej atmosferze ?
Moze to glupi pomysl, ale skoro na swoja rodzine nie mozesz liczyc, to czy jest mozliwosc, bys Ty zamieszkala z rodzicami meza, poki sprawa mieszkania sie nie wyjasni ? Twoj spokoj jest najwazniejszy - chyba, ze u tesciow tez bys go nie miala ....
Ale to "czekanie na okazje" moze trwac lata, to tylko pretekst.
Twoj maz nie ma obowiazku zajmowania sie bratem , moze ewentualnie mu pomoc w zorganizowaniu samodzielnego zycia . Ty, z tego , co piszesz, duzo pomoglas.
Cale zycie macie nianczyc szwagra, rujnujac swoja rodzine ?
Skoro "juz sie nie oplaca", to czy podal ci KONKRETNY termin ? Skad mozesz wiedziec, czy to potrwa jeszcze 3 miesiace, rok czy trzy lata ?
niestety mam też toksyczną teściową, która obrała sobie za mojego męża swój ideał i sprawia jej przyjemność pouczanie mnie i ciągłe pretensje, że nie pracuje tam gdzie kobieta powinna, tylko zajmuje się ,,brudami innych", że preferuję podział obowiązków w małżeństwie. No i oczywiście kwestia że na jej syna trzeba dmuchać i ehh. Nie mam możliwości niestety choć należą do majętnych to mnie uważają za biedaka z wiochy. tak przynajmniej czuję.
mój mąż nie twierdzi że on rujnuje jego rodzinę, tylko ja, bo a jestem chora psychicznie, bo wrzeszcze i nie radzę sobie emocjonalnie. Mój mąż twierdzi że to ja go unieszczęśliwiam, mówiłam mu że jeżeli tak jest to żeby wziął ze mną rozwód i ułożył sobie życie z kimś kto mu odpowiada. Ale potem oczywiście jak emocje opadają to widzi we mnie kobiete swojego życia. Taka chorągiewka.. a szwagier nie zorganizuje sobie sam życia bo spóźnia się do pracy po kilka godzin i tłumaczenie i proszenie nie daje rezultatów. dziwię się że jeszcze go tam trzymają, ale to też takie miejsce gdzie nie ma pracowników więc i takim nie pogardzą.. a zmiana miejsca zamieszkania trwa, trwają rozmowy, egzaminy na przyjęcie do pracy w zupełnie innym miejscu i nie wiem czy to kwestia 2-3 miesięcy, a może być tak że już za miesiąc coś się wyjaśni.
mam wrażenie że mój mąż przyzwyczaił się do życia z osobą zaburzoną i nie robi mu to różnicy czy on się myje czy nie, czy śpi całe dnie. Jest jak jest i w zasadzie to zwala na chorobę. Nie wiem dla mnie to obca sytuacja, nie miałam do czynienia tak blisko z czymś takim, ale wiem jedno nikomu nie życzę dzielenia życia z takim człowiekiem. I do tego z toksycznymi rodzicami. Fakt że na odległość bo mieszkamy w zupełnie innych miastach, ale mimo wszystko.. Dziękuję za zainteresowanie moim problemem i poświęcenie czasu, to dużo dla mnie znaczy bo raczej nikt mi go nigdy nie poświęcał więc jak najbardziej doceniam takie rzeczy. Nigdzie nie mogłam znaleźć takich wątków, więc nie często chyba się zdarza taka sytuacja. nasze rodziny to dwa różne światy a na propozycję odcięcia się od nich mój mąż nie bardzo sobie to wyobraża - matki mają dużą siłę przyciągania, szczególnie te toksyczne. Ja mam nadzieje, że zaraz to sie wyjaśni, choć już sama mówiłam że chce rozwodu. Obwiniam za nasze konflikty szwagra ale on ma komitet obronny i każdy z jego rodziny uważa że problem leży po mojej stronie bo nie potrafię się zaklimatyzować i powinnam się cieszyć że mam gdzie mieszkać. (tak mi szwagier ciągle mówi, z resztą chce żebym się wyprowadziła jak mi sie co nie podoba) i jedyne co mi sie nasuwa to to że trafiłam z deszczu pod rynnę, nie mam wzoru normalnej rodziny i własnie trafiłam na kolejną toksyczną a mój mąż problemu nie widzi, ale boje się odejść, przyznaje się że się boję. Tym bardziej w ciąży..
@Burzliwa szukasz usprawiedliwien, by nie podjac decyzji jakakolwiek mialaby byc. Jak ja nie umialam sie dogadac z mezem to nie pakowalam walizek na jego oczach tylko wyjechalam. Czasem facetem trzeba wstrzasnac. A ty jestes matka i powinnas walczyc o dziecko. Nawet jesli na ten czas jedynym miejscem bylby dom samotnej matki. Nie zycze ci oczywiscie tego, ale jesli niedajboze stracisz to dziecko, to zwiazek moze byc juz nie do odratowania. A wiem co mowie, bo stracilam dwoje dzieci i wiem jak strata boli i niszczy. My na szczescie doszlismy do porozumienia, ale to wiele przegadanych dni i nocy. Sluchalismy sie, bo nam na sobie naprawde zalezalo. A tesciowa mocno miedzy nami stala, mimo ze mieszkalismy na swoim. Jednak m wybral. Teraz mamy z mama calkiem niezly kontakt, ale co przeszlismy to nasze. Milosc to sila, ktora ma budowac, a nie niszczyc. Zycze ci powodzenia i dobrych wyborow
Napisane na HUAWEI CUN-L21 w aplikacji Forum BabyBoom
Napisane na HUAWEI CUN-L21 w aplikacji Forum BabyBoom
reklama
niestety już obwiniam męża za to że pozwolił na ciągłę bombardowanie dziecka nerwami i moim płaczem. Za to że nie mamy prywatności małżeńskiej (od samego początku, bo zaraz po ślubie wprowadził się szwagier, a jesteśmy ze sobą prawie 6 lat) no i o to że wybrał pieniądze, a nie moje zdrowie psychiczne i dziecko. No więc podczas takich klótni mój luby zawija ogon i go nie ma.. a ja jeszcze bardziej w płacz i takie własnie koło..