Tak sobie weszlam na ten watek,choc osobiscie mnie nie dotyczy.Jestem juz z tych starszych,ktore po prawdzie to juz powinny miec dziecko i ja sie o nie staram,tyle ze narazie bez rezultatu.
Czytalam sobie te wasze posty i widze ze podstawowy problem to: jak sie patrzy na mlode mamy.Osobiscie nie potepiam mlodych mam.Uwazam,ze kazdy dojrzewa w innym tempie.Sa mlode mamy,ktore w dzieciach widza cale szczescie,ale sa tez takie,ktore wpadly i musza przejsc trudna i dluga droge,aby zaakceptowac ten fakt.Jednak nie uwazam za sluszne,aby nawet te mniej dojrzale potepiac.Popelnily blad,czasu sie nie cofnie,a kazda decyzja jaka podejma bedzie miala swoje nastepstwa.Wiec po co rzucac im jeszcze klody pod nogi.Swoje zdanie mozna miec,ale raczej trzeba przede wszystkim jakos pomoc.A do bialej goraczki doprowadza mnie traktowanie mlodych mam w szpitalach,szkolach.Podejscie typu:zachcialo ci sie dziecka w tak mlodym wieku to ja ci teraz pokaze,tak cie bedzie bolalo ze ci sie odechce itp,jest dla mnie nie do przyjecia.Ja rozumiem,ze mlode mamy bywaja trudniejszymi pacjentkami(choc to nie regula),bo jest to okres buntu(szczegolnie w sytuacjach dla nich stresujacych),ale krzykiem,karaniem niczego dobrego sie nie osiagnie.Tutaj trzeba duzo cierpliwosci,checi do zlapania kontaktu z mloda mama,wytlumaczenia,ze musi przez to przejsc jak kazda inna rodzaca.Tyle,ze taka nauka powinna zaczac sie juz od poczatku ciazy.Trzeba wytlumaczyc takiej mlodej mamie,ze teraz zaczal sie etap doroslosci,ze przez wiele bedzie musiala przejsc sama,ze nikt ja nie wyreczy,Wsparcie bliskich jest wazne,ale to jej dziecko i trzeba ja nauczyc,ze nikt nie bedzie ja wyreczal,tylko pomagal.A szkoly,no coz...Nie moze byc takich sytacji,ze mloda mama za darmo dostaje to o co inni musza powalczyc,ale nie powinno takze stawiac sie dziewczynie barier nie do pokonania.Nie mozesz przyjsc na lekcje w porzadku,ale musisz to indywidualnie nadrobic.Takie indywidualne nadrabianie nie jest ulatwianiem, dziewczyna musi postarac sie,aby zaliczyc material.Ogolnie chodzi o to,aby pokazac,ze zycie zawodowe,a zycie prywatne jest oddzielone.Nie mozna zaslaniac sie ciaza,dzieckiem i tak przez zycie isc.Pozniej,w pracy tez nikt na reke nie idzie.Owszem,mozna miec jakies przywileje,ale trzeba pamietac,ze fakt zajscia w ciaze nie zwalnia mnie z obowiazkow.
No i na koncu zachowanie rodziny.Trudno mi powiedziec,jakbym zachowala sie,gdyby sie okazalo,ze moja mloda corka bedzie mama.Takie rzeczy sie wie,kiedy jest sie w takiej sytuacji.Ja jestem raczej osoba tolerancyjna i nie sadze zebym zrobila awanture.Mysle,ze przede wszystkim chcialabym zlapac z corka taki kontakt,aby nie czula ze ma we mnie wroga, tylko osobe jej zyczliwa.Probowalabym jej wytlumaczyc,ze zawsze bede z nia,ze bede ja wspierac i pomagac,ale skoro podjela taka decyzje,to musi poniesc rowniez jej konsekwencje.Musi nauczyc sie bycia osoba dojrzala,musi zrozumiec,ze cos wybrala i za to ponosi odpowiedzialnosc.Jednym slowem staralabym wspierac i uczyc ja doroslosci.
Jestem również bardzo zadowolona z opierki na oddziale gdzie byłam z Małą przez kilka dni. Położne bardzo mi pomogły, dzięki Nim nauczyłam się jak mam się zajmować swoim dzieckiem. Jedna z Nich powtarzała mi: "Nie bój się swojego dziecka, ono jest twoje i nie zrobisz mu krzywdy". Dzięki Nim doszło do mnie że zostałam matką i muszę się zająć swoim dzieckiem, bo nikt za mnie tego ni zrobi gdy wrócę do domu. Bardzo jestem wdzięczna tym Panią za opiekę.
