a ja dzisiaj mam jakis przygnebiajacy nastrój. byliśmy z mężem w gościach u jego rodziców, była też jego siostra z mężem i dwójka dzieciaków. ubralam specjalnie opiety sweterek dumna, że wkoncu zaczął rosnąć brzuszek - ja go widzę i mąż też przyznaje że urósł. no i przy stole siedzę wypieta i szczęśliwa i wychodzi rozmowa w stylu - siostra: oooj, myślałam że już będzie widać brzuszek ciążowy taki okrągły a tu jeszcze nic nie ma... a który to miesiąc?
- połowa czwartego
teściowa: ee no to jeszcze za wcześnie, dobrze, lepiej żeby nie rósł za szybko..
i wieczorem złapał mnie smutny nastrój, moje 'ego ciążowe'
zostało zburzone bez skrupułów, i teraz faktycznie wmawiam sobie ze to tylko żywieniowy brzuch, kiedy siadam nie jest okrągły i napięty.
no i ta gadka apropo zachowania sylwetki.. teściowa mi się szczyciła miesiąc temu, że przytyła tylko 9 kg, i nie można się roztyc w ciąży, dla niej to była duma że nie miała prawie brzucha do końca, ale ja właśnie z upragnieniem czekam na ten brzuszek, taki prawdziwy, twardy i okrągły, jutro kończę 16 tc więc za tydzień zaczynam 5 miesiąc. wiem że porównywanie jest głupie ale znajoma z którą chodzę na warsztaty w 14 tc miała większy brzuch niż ja teraz. trochę jestem rozczarowana dzisiejszą wizyta, napewno wiecie o co mi chodzi
czekam aż ciąża zacznie być zauważalna dla osób z otoczenia, bo ruchów nie spodziewam się przez najbliższy miesiąc jak nie lepiej ze względu na łożysko z przodu.
i złapała mnie jakaś burza hormonów, bo przez te głupie błahostki chce mi się cały wieczór płakać. bardziej chodzi o to, że nie czuję tego że jestem w ciąży, naprawdę te usg są dla mnie abstrakcją, nie czuję się taka 'prawdziwa' mamą jeszcze.
wiem że jestem w gorącej wodzie kąpana, nie lubię czekać, no ale to pierwsza ciąża i człowiek jednak chce się wkoncu poczuć jakby faktycznie w niej był
w dodatku mój mąż mam wrażenie że gdybym nie wspominała o dzidziusiu, to nie odezwałby się aż do porodu na temat ciąży. mam poczucie że sama się tym cieszę. wszystkie rzeczy z wyprawki ja spisywałam, porównuje ceny, czytam artykuły, kompletuje po trochu. jedyne co to po wózek byliśmy razem. nie pyta mnie nigdy chociażby jak się czuje. Ani razu nie potraktował mnie na zasadzie 'kochanie odpocznij ja dziś zrobię obiad'. nie jestem księżniczka, ale widzę że u większości się zdarzają takie miłe gesty. albo choć zrozumienie że masz gorszy dzień i masz prawo czuć się słabiej, że musisz trochę poleżeć bo masz zawroty głowy. jest zdania - siedzisz w domu to możesz wszystko zrobić. ja się oczywiście zgadzam, ale wiecie, czasem mógłby być bardziej wyrozumiały. i co mnie najbardziej wkurza - mógłby choć wieczorem nadrobić i pokazać że pamięta że jakby nie patrzeć - halo - tam w brzuchu jest twoje dziecko. Ani razu sam nie położył mi nawet głupiej ręki na brzuchu na dobranoc. wiem że u koleżanek jest zupełnie inaczej, czasem wręcz faceci się bardziej cieszą tym dzieckiem niż one same
ja jestem osobą wrażliwa i jest mi poprostu przykro. on uważa że jest okej.
a ja czuję że jestem sama z tą ciąża.
musiałam się wyżalić na forum... wybaczcie, że przynudziłam, ale mam gorszy dzień.
życzę dobrej nocy. ja rano lecę na morfologie + mocz. jeśli któraś wizytuje - trzymam kciuki..
