Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
ale ja nie o tym. W zasadzie to do napisania zainspirowała mnie Sylwia twoja historia a przede wszystkim decyzja. Przepraszam że chociaż Cię nie znam pozwalałm sobie coś Ci doradzić ale odkąd przeczytałam ze chcerz zrzec sie zarodków na rzecz siostry nie mogę przestać o tym myśleć. Wiesz na takie decyzje jest jeszcze czas, zawsze mozesz to zrobić. Daj sobie jeszcze czas na ochłonięcie, opadniecie emocji i żalu. Nie doczytałam co zmaierzasz zrobić jeśli siostrze uda się donosic ciąże z tych zarodków czy wtedy ona bedzie opiekunem czy Wy, ale jeśli Ona to zastanów się czy będziesz mogła żyć i patrzyć jak siostra wychowuje Twoje dziecko, bo ja bym oszalała. Jesli chodzi o Twoje słabe endometrum to może akupunktura by pomogła. Mam koleżankę z innego forum która zawsze miała endometrium w rejonie 7 w końcu 6 transfer z mrozaków okazał się szczesliwy, jest teraz w ciąży, pomogła chyba akupunktura. W USA jest już nowy lek który ładnie pobudza wzrost endometrium , pewnie jeszcze trochę i będzie u nas, może warto poczekać i nie podejmowac pochopnych decyzji. Wiesz ja też swoje przeszłam po 7 latach starań, dwóch poronieniach, 2 procedórach i 3 transferach w wieku 37 lat doczekałam się mojego małego szczęścia, dziś ma 4 miesiące i śpi słodko w łóżeczku. A usłyszeliśmy już diagnoze ze nię bedziemy mieć biologicznego dziecka z uwagi na mój wiek ale przede wszystkim wynik chromatyny plemnikowej mojego męża : 83 % uszkodzonej a po leczeniu 53 % uszkodzonej gdzie wynik powyzej 14 % uważany jest za brak możliwości poczęcia. Jedyną propozycją dla nas był dawca, ale ja nie mogłam się oswoić z tą myślą choć mój mąż nie miał z tym żadnego problemu i nalegał zebyśmy skorzystali. Nie wiem co by było gdyby się nie udało, wiem dopisało nam szczęście ale wiem też ze na tamten czas nie byłam gotowa na dawce i gdybym się wówczas zgodziła nie miałam bym w zyciu spokoju ze nie powalczyłam o nasze dzieciątko. Konkluzja jest taka ze jeśli w 100 % dojrzałaś do decyzji o zrzeczeniu zarodków to jasne zrób to i ja to szanuje, ale jesli masz choć 1 % wątpliwosci to poczekaj z tą decyzją, zawsze zdążysz to zrobić. Kończe, trzymajcie się dziewczyny a ja w zaciusz też mocno zaciskam za was kciuki i życzę Każdej z Was tego cudownego, malutkiego szczęścia 
