Iui - inseminacja w walce o pierwszą dzidzię

[TheKalinka84]

No takie endo to straszna zakała. Moje bez leków tez takie było a i na lekach jak urosło to nic z tego... ale ponoć są wyjątki i nawet przy mniejszym endo dochodzi do zagnieżdżenia.

Mam mechanicznie uszkodzone endometrium. Mialam 8 zabiego na macicy, takze 5 mm to dla mnie sukces

 

[agawid]

Już w końcu gdzies trzeba iść i sie wygadać bo zjada mnie problem od środka. Człowiek sie stara robi wszystko od diety, ćwiczeń, brak używek, witamin 50 i dalej nie wychodzi a u kogoś to jest tak prostu jak puszczenie bąka...jezuu dlaczego mnie to musi spotykać...wszyscy w około sie rozmnażania jak zające...brak miejsc w żłobkach a ja nie mogę...dlaczego tak jest?
U nas zaczęło się od moich przeciwciał ANA3, antykoagulanta toczniowego dodataniego na +++, przeciwciał kardiolipijnych granicznych. Niby wszystko bezobjawowo ale przyjmuje plaquenil i acard. Pozniej u męża wyszły "leniwe" plemniki ruchliwość 33% całkowita 51% lepkości zwiększoną uplynnienie 60 minut ponoć po tym czasie ruchliwość wzrosła do ponad 50%...u mnie natomiast wszystko podobno super w zakresie cyklu owulacji hormonów wszystko okej a i tak inseminacje nieudane...ręce opadaja...najgorzej że jak widzę jak to zjada mojego męża od sŕodka to mi serce pęka :-(

Pewnie Cię to nie pocieszy ale też miałam żal do wszystkiego i wszystkich. I nadal mam. Czasem wcale czasem trochę a czasem mam ochotę rozerwac się na strzepy. To co nas spotkało jest niesamowicie niesprawiedliwe, człowiek nic nie może zrobić i to go doprowadza do kurwicy. Przyjdzie taki dzień ze zacznie Ci to wszystko zwisac, latać i powiewac. Poczuje się wtedy ulgę a za jakiś czas znów narosnie wściekłość i ból. A na końcu tej drogi będzie dziecko.

 

[Asiczek84]

No bo najgorsza jest ta bezsilność. Robią co tylko możesz, całe życie zmieniasz i stajesz na głowie i i tak na samym końcu dupa. No ale nie ma się co załamywać

 

[Mustbe]

Dziś beta poniżej 0,1 więc rozwialo wszelkie nadzieje

 

[Magierowa]

Dziś beta poniżej 0,1 więc rozwialo wszelkie nadzieje

[emoji17][emoji17][emoji17]

 

[Artemida90]

Hej dziewczyny, można mnie dopisać do kalendarza, 6.06 wizyta u doktor prowadzącej in vitro

 

[Koraliki]

Hej dziewczyny jestem tu nowa ale niestety nie nowa w temacie niepłodności :-(

Już od 1,5 roku staram się o dzidzie, 3 inseminacje nieudane i już nadziei brak... to poczucie beznadziei jest tak miażdżące dla mnie, że nie potrafię sobie z tym poradzić.
Znajomi zaliczyli "wpadkę" i myślałam że rozpadne się na miliony kawałków...ale ze mnie koleżanka :-(
Co ja mam zrobić żeby czuć się znow normalna? Żeby każda wzmianka o dzieciach wśród znajomych nie powodowała u mnie reakcji totalnego zamrożenia i negowania otaczającej mnie rzeczywistości? Ta huśtawka nadziei i za chwilę jej zabicia kiedy dostaje miesiączki mnie po prostu niszczy.
Ja już po prostu nie wierzę, że ja w ogóle kiedykolwiek będę w ciąży...dopiero teraz widzę jaka ja jestem słaba psychicznie...jak ja sobie nie umiem z tym poradzić wszystkim :-(

Witamy
Dobrze trafiłaś. Też przez to przechodziłam. Zresztą można zaryzykować stwierdzenie "jak my wszystkie". Znajomi rodzili, dzielili się wieściami. Urządzali imprezy, mam wrażenie, że irytujaco obnosili się z tematem. No nic, trochę miałam wypaczone spojrzenie wtedy. Ale to my z mężem walczyliśmy kilka lat o potomka. No i kilka lat "myśleliśmy" - studia, praca, stabilizacja finansowa itd. Znajomi, sąsiedzi imprezowicze, no cóż, trochę inne priorytety w życiu mieli W końcu mąż się przebadał - azoospermia. Skorzystaliśmy z dawcy. Udało się za drugim razem Jesteśmy w 31 tc, a młody wesoło bryka w brzuszku mamy, choć nasza ciąża "wyjątkowa". Młody jest chory, niestety. Mam mutację genu MTHFR, przez co kwas foliowy się nie wchłaniał i mamy wadę rozwojową, ale to temat nie na teraz.
Fajnie, że jesteś. Możesz z nami "gadać", bo wporzo babki z nas i z niejednego doła
potrafimy wyciągać

 

[Ka.2606]

Dziś beta poniżej 0,1 więc rozwialo wszelkie nadzieje

Przykro mi.

 

[TheKalinka84]

@Dzoannna wpisz mnie prosze do kalendarza na 5.06 - konsultacja w sprawie in vitro. Dziekuje

 

[TheKalinka84]

@AntAda ja do tego podchodze troche inaczej. Ciesze sie jak ktos zajdzie w ciaze. Naprawde. Kibicuje kazdemu. Natomiast wkurza mnie fakt, ze mi w tym temacie jest bardzo ciezko. Na pierwsze dziecko czekalam 5 lat. Dwa poronienia ostro mnie poturbowaly. Ciaza to byl koszmar. Mialam wszystko zle, co kobieta zlego moze miec podczas ciazy. Moje dziecko jest wysokowrazliwym hajnidem, jest chwilami ciezko. Od 3 lat czekam na drugie dziecko. Jak sie okazalo rok temu, zostalam przy ktorejs z kolei operacji (a bylo ich 8), za bardzo wylyzeczkowana. Uszkodzili mi endometrium, ktore teraz sie nie chce odbudowac. A jest ono potrzebne do zagniezdzenia sie zarodka. Bez ladnego endometrium nigdy nie zajde w ciaze. Pomijam juz problemy hormonalne. Wkurzam sie co jakis czas na ten moj los... Ale najbardziej mnie wkurza to, ze nie mam na nic wplywu, i co miesiac musze sie zmierzyc z kolejnym rozczarowaniem