Co robić? Chyba jestem fatalnym rodzicem

[Mi098]

Zdecydowałam się napisać na forum, ponieważ nie wiem co mam robić.
Od listopada dziecko chodzi do żłobka. W maju będzie miał 3 lata.
Początki były trudne wiadomo, nowa sytuacją itp. później się poprawiło, sam się na rano szykował, przebierał się w szatni, robił mi papa i szedł do sali. Od pewnego dnia (końcówka stycznia) nie chce chodzić. Rano nie chce się ubierac, podjeżdżamy pod żłobek jest płacz, przebieramy się w szatni, cały czas płacz.
Ma problem z mową. Bardzo słabo mówi więc nie mogę z nim porozmawiać, żeby wyjaśnił o co chodzi.
Opiekunka twierdzi, że bardzo ładnie wykonuje zadania i robię prace które wykonują ale podczas wolnej zabawy nie chce się bawić z dziećmi. Kilka razy odbierając go widziałam jak dzieci się bawią a on siedzi na krzesełku i nie chce się bawić.
Jak do niego dotrzeć? Co może być przyczyną takiego zachowania? Co robić?

 

[nieznośne_poplątanie]

W pierwszej kolejności podjęłabym się diagnozy w Poradni psychologiczno-pedagogicznej. Poproś o wystawienie opinii w żłobku, umów już termin do neurologa (w poradni powinnaś dostać druk zaświadczenia, które w danej placówce obowiązuje).

Mój syn fizycznie rozwijał się wolniej niż rówieśnicy, przez co odstawał od grupy, nie nadążał za dziećmi. Nie bawił się z dziećmi, unikał hałasu. Dobrze, że masz informacje ze żłobka, bo ja dostałam ją dopiero, gdy sama zwróciłam uwagę, że nie chce bawić się z dziećmi nawet z rodziny na jakichś rodzinnych spotkaniach. Wcześniej przy odbiorze dziecka panie zawsze twierdziły, że fajnie sobie radził i wszystko jest okej. Po zwróceniu uwagi "nagle" okazało się, że dziecko nie bawi się z innymi, unika kontaktu i jest wycofane społecznie. Mimo tego chętnie chodził do żłobka. Przeszliśmy diagnozę w PPP, tam stwierdzili, że wymaga logopedy i rehabilitacji (na którą chodziliśmy prywatnie już przed wszystkim). W PPP nie stwierdzili konieczności SI, ale że placówka, do której uczęszczał była integracyjna, to mieli tam specjalistów, którzy zdiagnozowali konieczność terapii. U nas różnica była taka, że fizycznie był mocno do tyłu (wszystko robił średnio miesiąc po książkowej granicy), a mentalnie i werbalnie bardzo do przodu. Teraz ma 6 lat i nadal chodzimy na SI, do logopedy, ale wszelkie różnice między rówieśnikami są zatarte. Jest bardziej ostrożny, ale właściwie zawsze taki był. Czasem nadal woli zabawę w mniejszej grupie lub oddzielnie (ale tutaj sama uważam i od kilku specjalistów słyszałam, że to kwestia charakteru - sama jestem introwertyczką i on zdaje się odziedziczył to po mnie). Jest bardzo mądry. Gdy miał jakiś gorszy okres i przeszkadzał w zajęciach, przedszkolanka zasugerowała, że "trzeba coś z nim zrobić, bo będzie niedostosowany społecznie", ale żaden ze specjalistów i pedagogów, u których byliśmy, tego nie potwierdził. Okres buntu minął i obecnie nie sprawia żadnych problemów.

 

[Fifonka]

No i pracować nad mową. Z logopedą i przede wszystkim codziennie w domu.
Będzie mu łatwiej w życiu jak będzie potrafił się wyrazić.

 

[Pati4gce]

Troche jakbym o swojej córce czytała. Ja już nie wiem co robić, strasznie mi smutno, że ona siedzi sama albo z paniami,a z dziećmi się nie chce bawić. Do żłobka chodzi od wrzesnia, tez ma opóźniony rozwoj mowy. My bylismy w poradni, dostała wwr ze wzgledu na tę mowe. Chodzi do logopedy i surdopedagoga w żłobku i podobno bardzo fajnie wspołpracuje. Ona ma też niedosłuch, założylismy dreny. Dodatkowo chodzimy prywatnie do logopedy i ta zaczeła sugerować autyzm, takze bedziemy też robić ados 2. Powiedziała, że to moze byc autyzm, ale też ona może być po prostu wstydliwa. Troche mnie zdziwiło że nic takiego w poradni nie zasugerowali, no ale my tam bylismy ze wzgledu na tą mowę. Myśle że ten logopeda bedzie dobrym rozwiązaniem i ta poradnia też. Nam też napisali w opini, że ona się wstydzi mówić. Także może też u twojego synka jest podobnie, nie wiem na ile wielki macie problem z mowa.

 

[Ferrel98]

Iść do poradni i do logopedy koniecznie, żeby ćwiczył z dzieckiem mowę. I nie dać sobie wmówić, że dziecko ma czas na naukę mowy i prędzej czy później samo załapie, bo z czasem mogą być tylko coraz większe problemy

 

[ZielonaMamma]

Mój synek poszedł do żłobka jak miał 2,5 roku. W domu odpieluchowany, mówił wszystko - w przedszkolu nie mówił nic, nie bawił się z dziećmi. Początkowo nic tam nie jadł i nie chodził do toalety. Zdarzało się, że odebrałam go z kupą w majtkach, bo zrobił i nawet nie zakomunikował, że chce, a panie jakoś nie zauważyły. W końcu panie zaczęły go prowadzać do toalety, co jakiś czas. Codziennie rano płakał, że nie chce iść. Panie mówiły, że lubi zajęcia prowadzone, ale nie lubi zabawy swobodnej - tak, jakby nie wiedział, co tam robić. Po konsultacji z psychologiem usłyszałam, że synek bardzo rozwinięty - sam na sam z dorosłą panią psycholog współpracował wyśmienicie, wszystko mówił i w ogóle super.

Byłam zrozpaczona, bo w domu zupełnie inne dziecko. Bujaliśmy się tak prawie cały rok. Odbierałam go zadowolonego. Opowiadał, co robił, mówił, że było fajnie. A rano powtórka z płaczu, w żłobku zero zabawy z innymi.

Po czasie myślę, że on był po prostu za mały. Sytuacja go przerosła. Mąż i ja jesteśmy introwertykami, raczej wycofani społecznie. Dziecko pewnie ma to po nas i kompletnie nie potrafiło odnaleźć się w grupie. Panie, mimo, że miłe i kompetentne, nie potrafiły do niego trafić.
Jak poszedł do przedszkola zmieniły mu się panie, ale większość dzieci została. I ta jego nowa pani nauczycielka uczyniła cuda. Zaangażowała go w zabawy z rówieśnikami, synek otworzył się niesamowicie. Gada cały czas. Orgajizuje dzieciom zabawy. Teraz jest w czterolatkach i uwielbia przedszkole. Nawet się pożegnać nie zdąży, tylko założy kapcie i biegnie do sali. Dzieci witają go z uśmiechem, on też chce się z nimi bawić. Ma ulubionych kolegów, z którymi najbardziej szaleje, ale potrafi się bawić ze wszystkimi.
W życiu bym się nie spodziewała, że tak się to rozwinie. Cały rok w żłobku się martwiłam, a prawie od początku przedszkola nie mam najmniejszych powodów do zmartwień.

 

[Mi098]

Oczywiście chodzimy do logopedy.
Czuję się tragicznie bo w domu to dziecko pełne energii, uśmiechu, zabawy.
Może to faktycznie nie był dobry wiek na żłobek. Chciałam dobrze i zostałam z nim w domu rok po macierzyńskim jeszcze i się przyzwyczaił do mnie albo jest jakiś problem typu właśnie SI, autyzm, chociaż wtedy byłby wycofany wszędzie a on jest tylko w żłobku

 

[ZielonaMamma]

Chciałam dobrze i zostałam z nim w domu rok po macierzyńskim jeszcze i się przyzwyczaił do mnie

Nie rozumiem tego "przyzwyczaił się". Strasznie negatywnie to brzmi. Przecież dla noworodka i niemowlaka rodzice, a często tylko mama, to cały świat. Dziecko musi czuć się bezpieczne i kochane, żeby móc swobodnie poznawać świat.
Ja pisałam o moim jednym dziecku. Drugie poszło do żłobka jak miało 2 lata. I zero problemów, od razu było dobrze. Adaptacja do placówki nie jest kwestią przyzwyczajenia do rodziców, a indywidualnego charakteru dziecka.

 

[Mi098]

Nie wiem, już różnie myślę. Zastanawiam co mogę zrobić, za chwilę przedszkole i już widzę że sobie nie poradzi, a co tu mówić później o szkole.
Chcę pomóc ale nie wiem jak

 

[ZielonaMamma]

Nie mów tak. Nie wiesz, czy sobie poradzi, czy nie. Ja o swoim też myślałam, że sobie nie da rady, a jest lepiej niż dobrze.
Myślę, że konsultacja z psychologiem na dobre Wam wyjdzie. Psycholog dziecięcy nakieruje na właściwą drogę wspomagania w rozwoju. Nawet jeśli wszystko jest OK, to konsultacja nie zaszkodzi.