5-latek chce być tylko z mamą

[Bibułka]

Piszę,bo już brakuje mi pomysłów i sił na tę sytuację…Niedawno w naszym domu pojawił się nowy członek rodziny. Jureczek ma już 7 miesięcy. Mój starszy syn ma 5 lat. Od jakiegoś czasu ma totalną „mamozę”. Zawsze rozlatany,nocujący u dziadków bez żadnego problemu,poznajacy z energią i wielką chęcią nowych ludzi, Henio stał się po prostu moim cieniem. Chodzi za mna wszędzie,ciagle chce się ze mna bawic,jak tylko lekko podniosę na niego głos,powtarza,ze go nie lubię i jest mu przykro…Wczoraj pojechał,a wręcz poszedł na nocowanie u tesciowej(bo to zaledwie kilka kroków stad) i o 13 miałam już telefon,ze chce do mamy. Póki co,został jeszcze tam,wiec pewnie jednak swietnie się bawią. Ale sam fakt mnie zaskakuje…
Rozumiem,ze może być zazdrosny o brata,ze to jednak nowa sytuacja dla niego. Ale czasami brakuje mi już sił,bo mam wrażenie,ze poza mna nikt się dla niego nie liczyA ja tez przecież mam inne obowiązki i czasami po prostu potrzebuje odsapnac…nie mówiąc już o tym,ze wręcz boje się zwrócić mu na coś uwagę,bo reaguje histerycznie
Czy któraś z Was miała podobna sytuacje? Jestescie w stanie coś podpowiedzieć ?

 

[lady in black]

Ewidentnie dziecko straciło poczucie bezpieczeństwa. Rozmawiacie ze sobą? Spędzacie czas 1:1? Warto, żebyś przeglądałam temat z dobrym psychologiem dziecięcym, bo najprawdopodobniej, gdzieś tu dzieją się sytaucję, które zaburzyły to poczucie bezpieczeństwa dziecka.

 

[Bibułka]

Oczywiście,że ze sobą rozmawiamy. Staram się tez spędzać czas tylko z nim oraz czas ja,mąż i Henio. Pomimo tego,jakoś efektów brak,bo ciagle,ze tak powiem „mało mu mnie”.

 

[jasani]

Może nie u mnie ale u koleżanki jest podobna sytuacja z jej córką. A ma już ponad 7 lat. Kiedyś z radością zostawała u mnie i bawiła się z moja córka. Potrafiła tak kilka godzin przesiedzieć plus nocować. Tak samo u swoich dziadków. Jeździła do koleżanek z klasy. Od jakiegoś czasu nie potrafi oderwać się od mamy. Ciągle tylko z nią, nawet do toalety za nią chodzi. W szkole dramat jak ma ją zostawić bo jest ryk.
Koleżanka wiąże to z sytuacją, że miała problemy z kręgosłupem i jechała na ostry dyżur do szpitala i chyba stąd wziął się lęk, że nie chce jej teraz odstąpić o krok.
Koleżanka na razie czeka aż jej minie ale ten stan trwa już kilka miesięcy i nic się nie zmieniło.
Więc może u Was wydarzyło się coś przez co dziecko właśnie straciło to poczucie bezpieczeństwa lub właśnie Ty zniknęłaś na jakiś czas.
Moim zdaniem psycholog to dobry trop.

 

[Bibułka]

Niestety ciąża była pod koniec dość skomplikowana i kilka razy trafiałam do szpitala…potem w domu tez miałam nakaz leżenia. Faktycznie,myśle,ze to gdzies odcisnęło swoje piętno Chyba faktycznie będę musiała poprosić o podpowiedz paychologa…myślałam,ze to po prostu minie jak będę mu poświęcała czas,ale widzę,ze sytuacja się nie poprawia…