Dorota Żmuda

Dorota (Doro-thea), jak i drugie podobne imię, Teodora, znaczy po grecku dar bogów. Z pewnością na początku imię takie nadawano dziecku szczególnie upragnionemu. Potem zaczęto rozumieć, że Dorota nie tylko sama jest darem bożym, ale i dary od boga przynosi. Tak się narodziła legenda o św. Dorocie, rzymskiej męczennicy, która siłą swoich modlitw przywołała anioła z darami od Boga dla niedowiarków: anioł ów niósł jabłko i różę. Z powodu tych symboli ogrodnicy uznali Dorotę za swoją patronkę.Dziś bardziej od świętej popularna jest Dorotka z krainy Oz, bohaterka powieści dla dzieci, która walczy z groźnymi czarami, stojąc na czele drużyny złożonej z takich dziwnych osobników, jak Strach na Wróble i Blaszany Drwal. W Polsce znamy wierszyk: ta Dorotka, ta malutka, tańcowała dokolutka. Nie należy go lekceważyć - mała Dorotka jest w nim przedstawiona niby jakaś kapłanka kosmicznych mocy, która swoim wirowym tańcem towarzyszy Słońcu...Owe skojarzenia z magią i kosmicznym tańcem wyjaśniają się, gdy policzymy liczbę imienia Dorota. Jest nią liczba siedem, a więc liczba święta i mistyczna, liczba planet znanych w starożytności, liczba dni tygodnia, grzechów głównych, cudów świata i tak dalej. Ludzie podlegający wpływom liczby siedem żyją zwykle na swój własny sposób, często gdzieś na uboczu i zajmują się sprawami, które znane są tylko wąskim grupom wtajemniczonych.Gdy mówimy o osobliwych zwyczajach, warto przypomnieć, że była wśród Dorot święta, która klasztorną dyscyplinę posunęła do ostateczności. 25 czerwca 1394 zmarła św. Dorota z Kwidzyna, zakonnica, która kazała się za życia zamurować w swojej celi - i tak, przez nikogo nie oglądana, dokonała żywota. Doroty są niezależne i często się zdarza, że swoimi poglądami i sposobem życia wręcz wyprzedzają epokę, a opowieści o czynach szalonej (pra)babci imieniem Dorota długo pozostają w pamięci zadziwionych potomnych. Wokół siebie stwarzają świat im bliski, często dziwny dla innych ludzi, a który im do szczęścia wystarcza. Niekiedy, wiedzione osobliwą intuicją, znajdują coś, na co jest zapotrzebowanie wśród ludzi, i wtedy, bez żmudnych starań, dorabiają się fortun, sukcesu, sławy - rzeczy, na których im specjalnie nie zależy. Nawet jeśli są znane i popularne, Doroty uskarżają się, że tak naprawdę nikt ich nie rozumie ani ich duchowych potrzeb. Doroty, jeżeli są artystkami, działają w awangardowych kierunkach sztuki. Jeżeli pracują w bardziej pospolitych dziedzinach życia, zaskakują otoczenie bogactwem swoich pomysłów, dla których często nie ma od razu zastosowania. Chętnie przyłączają się do różnych grup duchowych poszukiwaczy, a może i do... sekt. Dzieci wychowują według oryginalnych metod pedagogicznych. Nigdy nie należą do szarej większości społeczeństwa.Jednak mimo tych wszystkich osobliwości nie popełniają wielkich błędów, potrafią dokonywać trafnych wyborów i mogą zaufać swojej intuicji, która ich nie zawodzi. Jest w Dorotach coś, co nie pozwala im spocząć na laurach ani zasiedzieć w jakiejś mieszczańskiej małej stabilizacji. Tak się przejawia wpływ planetarnego patrona ich imienia - Urana, który jest planetą rewolucjonistów i ludzi niepogodzonych ze swym losem.Wśród znaków zodiaku Dorota to przede wszystkim Wodnik. Można ją też sobie wyobrazić jako niezależnego i twardego Koziorożca, swobodnego Strzelca, świadomą siebie Pannę, energicznego Barana oraz jako Bliźnięta, znak przodujący, jeśli chodzi o zmiany i urozmaicenia. Doroty ze znaków Lwa, Skorpiona i Ryb w większym stopniu będą skłonne do wszelkich dziwactw. Wibracje tego imienia są za to mało zrozumiale dla Byków, Raków i Wag.